تاریخچه آسفالت کردن و راهو راه سازی در ایران

تاریخچه آسفالت کردن و راهو راه سازی در ایران ؟ تاریخچه آسفالت کاری در ایران زیاد نیست. اما راهسازی از قدیم الایام رواج داشته است. میلیون‌ها خودرو در جاده‌های جهان تردد می‌کنند. و سالانه میلیاردها دلار برای تامین نیازهای حمل‌ونقل، شریان اصلی اقتصادی جهان امروز، هزینه می‌شود. نقش راه و در نتیجه آسفالت به عنوان عاملی در تسریع حرکت و کاهش هزینه استهلاک غیر قابل انکار است. اروپا که مخترع و سازنده خودرو است در کنار تولید خودرو در دو حوزه حساس در کنار تولید خودرو فعالیت جدی و گسترده ای را آغاز کرده است. تا فرشی به نام آسفالت زیر چرخ های خود پهن کند و کاهش دهد.

برای مشاهده بهترین کارخانه آسفالت کلیک کنید.

تاریخچه آسفالت در ایران کاربرد و تاریخچه آسفالت

آسفالت یک کلمه فرانسوی (Asphalt) به معنای خاک قیر است و ماده ای مرکب است. که از اختلاط سنگریزه، ماسه و قیر ساخته می شود. آسفالت عمدتاً در جاده سازی و خیابان سازی استفاده می شود. اما، استفاده از آن در باند فرودگاه و سقف ساختمان ها را نباید نادیده گرفت.

آسفالت بسته به ترکیبات خود به سه دسته آسفالت گرم، آسفالت سرد و آسفالت محافظ تقسیم می شود.

تاریخچه آسفالت در اروپا

مخلوط آسفالت سالهاست که مورد استفاده قرار می گیرد. شایان ذکر است که تاریخچه آسفالت و ساخت اولین جاده آسفالته به سالهای 625-604 قبل از میلاد برمی گردد.

در سال 1870، یک شیمیدان بلژیکی به نام دسمد، اولین روسازی آسفالت واقعی را که از مخلوطی از ماسه ساخته شده بود. در مقابل تالار شهر نیویورک ایجاد کرد. طرح این شیمیدان از بزرگراهی در فرانسه در سال 1852 الگوبرداری شد. سپس به عنوان کار دوم، این شیمیدان خیابان پنسیلوانیا در واشنگتن را آسفالت کرد. که مساحت این پروژه 45149 متر مربع بود.

جان متکالف (جان متکالف) اولین فردی بود که اجرای آسفالت جاده را به پایان رساند. آسفالت به تکامل و پیشرفت ادامه داد. در اوایل دهه 1820 جاده های آسفالت مدرن توسط دو مهندس اسکاتلندی به نام های جان لودون مک آدام و توماس تلفورد اختراع شد. در واقع این دو مهندس اسکاتلندی را می توان مخترع آسفالت مدرن دانست.

آزمایش روی آسفالت

پس از سال 1900 و در قرن 20، توجه به کنترل های آزمایشگاهی افزایش یافت و آزمایش های بیشتری روی آسفالت انجام شد. افزایش تردد در جاده ها نیاز به افزایش استحکام آسفالت و جستجوی راهکارهایی برای جلوگیری از ترک خوردگی آن را به همراه داشته است.

ساخت آسفالت از ترکیبات گوگردی یکی از بهترین روش هایی است. که سال ها توسط دانشمندان برای افزایش مقاومت آسفالت مورد مطالعه و اثبات قرار گرفته است. همچنین استفاده از مواد چسبنده قوی تری مانند اصلاح کننده های آسفالت و مواد مصنوعی برای جلوگیری از ترک خوردن آسفالت بسیار موثر است.

یکی از دلایل استفاده گسترده از آسفالت قابلیت بازیافت 100 درصدی آن است که بازیافت ترین مصالح ساختمانی محسوب می شود.

تاریخچه آسفالت در ایران تاریخچه راهسازی در ایران

ایران کشوری نیمه خشک است و میزان بارندگی آن بسیار کم است. آبادی ها و شهرهای فلات ایران از هم دور هستند. ایرانیان برای اتصال این سکونتگاه های دوردست تلاش های سازمان یافته زیادی در راه سازی انجام دادند.

بر این اساس است که در عصر هخامنشیان به دلیل اهمیت راهسازی، سازمانی مستقل در این زمینه مسئولیت و فعالیت داشت.

ایرانیان از تجربیات رومیان در راهسازی بهره فراوان بردند. رومی ها برای حفظ امپراتوری خود جاده های خوبی ساختند که هنوز هم جاده های باستانی هستند.

سازنده کارخانه آسفالت کلیک کنید.

راه سازی در ایران باستان

ساخت جاده و شاهراه در میان ایرانیان چه در زمان های قدیم و چه در دوران متأخر همواره یک ضرورت اجتناب ناپذیر تلقی می شده است. بر این اساس، دلایل گرایش ایرانیان به جاده سازی و در نتیجه توسعه و افزایش مهارت آنان در این بخش را باید تا حد زیادی با توجه به شرایط و ویژگی های حاکم بر قلمرو ایرانیان در نظر گرفت. کاروانسراها یادآور تاریخ هزاران ساله راهسازی ایران هستند. انسان ها هزاران سال است که روی این زمین زندگی می کنند. در زمان های قدیم مردم نمی توانستند بدون دغدغه در مسیری سخت، خطرناک و ناهموار قدم بردارند.

از صحراهای برهوت گذشتند و از کوه های صعب العبور قدم زدند. اما باز هم برای امرار معاش بر همه این مشکلات غلبه کردند.

تاریخچه آسفالت در کشور ایران

در بسیاری از شهرهای قدیمی ایران، مانند اصفهان و… خیابان وجود داشت. اما در پایتخت تا اواسط سلطنت ناصرالدین شاه، خیابانی آنطور که مردم فکر می کنند وجود نداشت. معابر آن شامل مسیرهای باغ و گذرگاه های پر پیچ و خم و نامنظم بود که هیچ کدام نام خیابان نداشتند.

برای اولین بار در سال 1267 شمسی و در زمان میرزا تقی خان امیرکبیر، مسیرهای معینی از ارگ ارگ بم سنگفرش شد. تا برای عبور و مرور خودروها مناسب شود. این خودروها از فرنگ می آمدند یا در کارخانه معیرالممالک تولید می شدند. بعدها در دهه های پایانی سلطنت طولانی ناصرالدین شاه به منظور تسهیل در عبور و مرور ماشین ها، گاری ها، گاری ها و … آماده سازی سطح راه ها انجام شد. در زمینه راهسازی در پایتخت اما هنوز از آسفالت خبری نبود.

تا فرارسیدن سال 1310 خورشیدی در آن سال قبل از ورود ملک فیصل پادشاه عربستان به تهران، شهرداری پایتخت شد. تحولات و پیشرفت های بزرگی به دست آورد و برای اولین بار آسفالت را پدیده ای نو دانست. در صنعت راه سازی ، وارد خیابان های تهران شد. بعدها خيابان باغ شاه (امام خميني) و خيابان پهلوي (ولي عصر) و خيابان هاي ديگر آسفالت شد. به اين ترتيب آسفالت به تدريج نه تنها وارد خيابان ها و معابر تهران شد. بلكه به تمام شهرها و جاده هاي كشور سرايت كرده است.

راه و راه سازی در اسلام

در اسلام هر مسلمانی موظف است در صورت توانایی به زیارت خانه خدا برود. به همین دلیل باید مسیر عبور زائران خانه خدا ایجاد شود. در زمان خلافت عباسی، بغداد به عنوان پایتخت و مکه از نظر قداست و انجام مناسک حج در شرایطی قرار داشتند. که باید وسیله ای برای ورود ایجاد می شد. زیارت خانه خدا با ساخت راه ها آسان شد و زائرانی که از سرزمین های شرقی به حجاز می رفتند. از دجله و مسیرهایی که اعراب از ایرانیان آموخته بودند عبور می کردند.

در دوران اسلامي نه تنها راههاي كشور ايران توسعه زيادي يافت. بلكه ايرانيان در روند راهسازي تجربيات ارزنده اي به دست آوردند. به طوري كه شمال، جنوب، شرق و شرق غرب كشور با راههاي مختلفي به هم متصل مي شدند. و بزرگراه ها ، ایجاد بناهایی با ویژگی های گوناگون در شهرها و روستاها در کنار جاده های مرزی کویری و گردنه های کوهستانی مانند کاروانسرا رواج یافت.